Reisverslag: Wandelen op Folegandros
Tekst en fotografie: Jorgos Nikolidakis
Daar zit ik dan om 19.00 ’s avonds aan de haven van Ios op de boot te wachten die mij naar Folegandros zal brengen. Mijn reis vanaf Ios via een tussenstop bij eiland Sikinos duurt anderhalf uur en kost tien Euro. Aan de haven van Folegandros, Karavostasis, is het erg druk en het is inmiddels donker geworden. Hier word ik opgewacht door Helena Soura die mij naar haar hotel brengt, Aegean Star, dat 300 meter van de haven ligt. Aan de receptie zit haar jonge broer van een jaar of 12, hij helpt ook mee. Het ziet er erg Grieks en gezellig uit bij het hotel. Folegandros is een klein eiland van32 km2 met een lengte van 13 kilometer en maximale breedte van 4 km. Dat zijn afstanden die je helemaal te voet kunt doen en dat is wat ik morgen wil doen: ‘Folegandros te voet, in 1 dag!’
Foto's Folegandros - Folegandros in beeld
Wandeltocht Karavostasis-Chora Folegandros
Ik word om 7.00 uur al wakker en ben goed uitgerust. De zon schijnt, de lucht is helder, de temperatuur een graadje of 25. Perfect weer om foto’s te maken en te filmen. Folegandros is een klein eiland dat je in principe helemaal kunt bewandelen. Als je goed ter been bent, dan moet het geen probleem zijn. Je kunt ook de bus nemen die zeer regelmatig gaat, een taxi nemen of een motor of auto huren. Ik kies ervoor om te gaan wandelen. Ik wil naar Chora lopen, de hoofdstad van het eiland die vier kilometer verder ligt. Deze wandeltocht duurt ongeveer 45 minuten, onderweg ben ik niet de enige, ik kom andere wandelaars en zelfs joggers tegen. Omdat ‘Chora Folegandros’ op 300 meter hoogte ligt, is de weg licht hellend naar boven maar het valt mee. Ik kijk onderweg om me heen en wat me opvalt is dat het eiland vrij kaal is. In de verte verschijnt het stadje en rechts op een heuvel zie ik het bekende Maria-klooster. Het schilderachtige stadje is schitterend, typisch Grieks; smalle steegjes, kleine dorpspleintjes, pittoreske huisjes met bloemen. Knusse terrasjes, waar de bomen voor veel schaduw zorgen en overal zie ik die mooie kleurrijke bloemen. Als fotograaf is het hier genieten geblazen, want overal zie je mooie taferelen om te fotograferen. Op een gezellig dorpspleintje ontbijt ik met een tosti en ijskoffie. Ik heb behoorlijk veel trek! Het is nog maar negen uur, toch zie ik uit alle steegjes toeristen opduiken die ook op de uitnodigende terrasjes komen ontbijten. Ook hier weer veel Franse, Italiaanse, Engelse en Scandinavische toeristen die aan het genieten zijn van hun vakantie in Griekenland! Schuin tegenover mij is een cafeetje, een traditionele ‘Kafeneion’, waar wat oude, Griekse mannen zitten, ik schat hun gemiddelde leeftijd minstens op 80. Ik luister aandachtig naar wat ze zeggen en je raadt het al; hun gesprek gaat over de economische crisis.
Even later loop ik het beroemdste straatje van Folegandros in, waar ik een oudere mevrouw de was zie doen in een kommetje water. Ze groet me vriendelijk en ik vraag of ik een foto mag maken. “Natuurlijk mag dat!” antwoordt ze en vervolgens vertelt ze me dat ze Margarita heet en al haar hele leven in dit huisje woont. Ik neem afscheid van Margarita en wandel naar de beroemdste badplaats van Folegandros, Angali.
Wandeltocht Chora Folegandros - Angali
Deze wandeltocht vanaf Chora duurt 35 minuten. Het is heerlijk om door de natuur te wandelen, je proeft als het ware het eiland. Ik ben niet de enige, voor mij zie ik mensen lopen en achter mij nog meer. Ik zie een bordje met daarop ‘Angali’ naar een smal bergpaadje wijzen. Ik twijfel, zal ik dit paadje nemen of via de geasfalteerde weg die iets verder naar links gaat afslaan? Mijn gevoel zegt dat de weg via het bergpaadje korter is. inmiddels zie ik de wandelaars die voor me lopen ook dit paadje ne-men. Dat doe ik dus ook. Ik loop nu bergafwaarts en kom een kudde geiten tegen, in de verte zie ik de zee en daar verschijnt opeens Angali. Het ligt in een kleine baai waar een mooi strand is. Op de hellingen van een heuvel, rechts van het strand zijn meerdere terrassen. Op het strand is het redelijk druk, veel toeristen die aan het strand liggen te zonnen of in de blauwe zee zwemmen. In het vissershaventje liggen toeristische bootjes. Om het uur vertrekken deze bootjes vanaf hier naar af-gelegen stranden. In de baai liggen verschillende dure jachten. Van de wandeling heb ik dorst gekregen. Boven tegen de helling aan het strand zie ik een klein café-tje. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht over het strand. Tijd voor een koud biertje! Het cafeetje wordt gerund door Georgia Papadopoulou en haar man Spyros. Be-halve dranken worden hier zelfgemaakte specialiteiten verkocht, zowel zoet als hartig. Ik wil zoiets wel proeven, want van de flinke wandeling heb ik trek gekregen! Ik bestel een tiro-kolokithopita (kaas/courgettebroodje) op aanraden van mevrouw Georgia, ze heeft deze van-ochtend vers gemaakt. Ze vertelt me: “Wij hebben een grote tuin waar wij allerlei groenten en fruit oogsten. Mijn man Spyros heeft 100 schapen en geiten en we maken onze eigen kaas. Onze kaas verkopen wij ook buiten Folegandros”. Inmiddels is ook Spyros gekomen en met een waterslang die naast het café ligt spoelt hij zijn voeten schoon. Hij vertelt me daarna over Folegandros en wat voor wandelroutes ik moet nemen.
Foto's Folegandros - Folegandros in beeld
Wandeltocht Angali - Aghios Nikolaos - Ano Meria
Ik wil namelijk ook naar Ano Meria. Ano Meria is een dorp dat in het noordenwesten van het eiland ligt. Opvallend zijn hier de huizen die omgeven zijn door grote tuinen. Elk huis is zelfvoorzienend en behalve allerlei gewassen hebben vele eigenaren ook geiten en schapen.
Spyros geeft me de tip om via een bergpad naar Ano Meria te lopen. Eerst moet ik dan via de stranden Galyfos en Aghios Nikolaos lopen om vervolgens bergopwaarts via een bergpaadje in Ano Meria te komen. Dat lijkt me een goed idee. Het stukje van Angali naar Galyfos en vervolgens naar Aghios Nikolaos loopt langs de hellingen van de heuvels naast de zee, ten noordwesten van Angali. Het is en prachtige wandelroute want links zie ik de prachtige zee en de bootjes met toeristen die heen en weer pendelen. Het strand van Galyfos is klein maar ligt idyllisch! Oeps, ik zie ineens allemaal naaktzwemmers, het is dus een onofficieel nudistenstrand. Snel doorlopen Jorgos, ze zijn niet blij als ze iemand met camera’s zien lopen. Ik moet wel zeggen dat het hier erg mooi is en dat er mooie rotsformaties ook in het turquoise water te zien zijn.
Twintig minuten later kom ik bij het strand van Aghios Nikolaos aan. Boven op de hellingen is een gezellig café-restaurant en er is een souvenirwinkeltje. Vanaf het terras van het café-restaurant, heb ik een fantastisch uitzicht over de baai waar het vrij druk is. Achter het restaurant moet een paadje zijn om naar Ano Meria te lopen. Ik vraag nogmaals voor de zekerheid naar de weg en begin daarna mijn wandeling naar boven. De wandeling verloopt niet zo soepel omdat ik blijkbaar een paadje heb gemist en een half uur later sta ik in ‘the middle of nowhere’! Ik zie een paar honderd meter verder een wit kapelletje, dan maar zien daar te komen, daar zal vast een weggetje zijn, denk ik bij mezelf. Ik heb mijn telefoon bij me met navigatie, ik zie dat Ano Meria niet zo ver weg ligt, het ligt aan de andere kant van de berg, alleen moet ik eerst een wandelpad zien te vinden. Bij het kapelletje steek ik een kaarsje en het olielampje aan, misschien dat dit helpt! Ik loop het kapelletje uit en ja, daar zie ik een bergweg! Yes! Twintig minuten later zie ik Ano Meria voor me verschijnen.
Ano Meria
Het is een apart dorp, als je het zo mag noemen, want alle huizen zijn in de lengte van de provinciale weg gebouwd. Langs de weg zijn allerlei terrasjes, en overal zie je grote tuinen.
Tijd om even uit te rusten, dat doe ik bij het terras van café-restaurant Marangoudiko (dit betekent timmermans huis). Op het terras zijn enkele toeristen en een oudere Griekse man. Tegen de muur hangen allerlei ouderwetse timmermansgereedschappen als decor. Ik neem plaats op een bank, schuin tegenover de Griekse man, zijn achternaam is Marinakis. Hij vertelt me van alles en nog wat over het eiland en over Ano Meria, hij is erg vriendelijk. Ik heb hier zeker een uur gezeten en gezellig gesproken. Inmiddels heb ik ook weer trek, ik vraag aan het meisje in de bediening wat hun specialiteit is? Ze antwoord ‘Kebab’! Nou, vooruit dan maar, doe me maar een portie! Dit was de lekkerste Kebab ooit in mijn leven! Later neem ik afscheid van meneer Marinakis en de mensen van ‘Marangoudiko’ en loop via de provinciale weg terug richting Chora. Rechts zie ik een bordje ‘Museum’. Hier in Ano Meria bevindt zich ook het volkenkundig museum van Folegandros, helaas is het op het moment van mijn bezoek dicht. Jammer dan, een andere keer misschien. Mijn wandeling van Ano Meria naar Chora duurt 30 minuten. De wandeling is aangenaam en de natuur is soms erg indrukwekkend. Vanaf deze kant zie je dat de stad op de steile hellingen van hoge rotsen is gebouwd en daarachter, nog hoger, zie je het Maria-klooster. Je komt windmolens, ezeltjes, geiten en koeien tegen. Links zie ik, vrij dichtbij, het eiland Sikinos liggen. Hoewel ik vanochtend veel foto’s heb gemaakt van Chora, wil ik nog een keer het stadje bezoeken, ik wil nog een keer genieten. Ook wil ik bij een reisbureau informeren over de vaartijden naar andere eilanden, want ik heb nog niet besloten waar ik morgen naartoe zal varen. Bij een klein reisbureautje krijg ik een aantal tips, een van de tips is ‘Amorgos’. Nou, dat lijkt me wel wat. De catamaran vertrekt morgen rond twaalf uur ’s middags en vaart via Santorini naar Amorgos, om een uur of twee zal ik dan in Amorgos zijn, dat lijkt me perfect.
Ik maak nu eerst nog een wandeling door Chora, ik merk dat het aan het einde van de middag, veel gezelliger is, de terrasjes zijn goed bezet en de sfeer is gemoedelijk. Ik ga bij een café zitten, op een terras met bomen, ik bestel de traditionele ‘Rakomelo uit Folegandros’. Dat is raki met honing die verwarmd wordt in een metalen beker en zeer heet geserveerd wordt. Snel de videocamera erbij en op film vastleggen! Oh, wat is rakomelo lekker!
Karavostasis
’s Avonds loop ik terug richting Karavostasis, naar het hotel. Onderweg stopt een auto waarop ‘Camping Livadi’ staat en de man aan het stuur vraagt of ik mee wil rijden naar Karavostasis. Een gratis lift dus. De chauffeur heet Marios en hij werkt bij de enige camping op Folegandros (Camping Livadi). Hij is opgelucht dat ik Grieks spreek omdat hij geen Engels kan. Hij vertelt mij dat hij eigenlijk bouwvakker is, maar omdat er geen werk in de bouw meer is, is hij nu bij de camping van Folegandros gaan werken. Ik ben benieuwd en wil de camping zien, Marios leidt me rond op de camping, het ziet er best leuk uit. Druk is het niet, waarschijnlijk omdat de jongeren nog geen vakantie hebben. De camping ligt op tien minuten wandelen van Karavostasis en bij de camping is een mooi zand-kiezelstrand. Ik loop terug naar het hotel, het is inmiddels donker. Ik ben erg moe maar tegelijk erg tevreden. Voordat ik ga slapen ga ik op internet om een hotel op Amorgos te boeken, dan is dat alvast geregeld. Ik vind een interessante aanbieding bij hotel “Aegean of Amorgos” in Katapola, een van de twee havens van Amorgos. Ik boek voor twee nachten, daarna zie ik wel weer. ‘s Morgens naak ik me klaar om naar de haven te gaan want om 11.50 vertrekt de boot naar Amorgos. Dit is het meest oostelijk gelegen eiland van de Cycladen en ik heb er ontzettend veel zin om het te ontdekken. Aan de haven hoor ik dat de boot 45 minuten vertraging heeft vanwege de harde wind (windkracht 7).
Café Syrma
Aan het strand naast de haven loop ik café-bar Syrma binnen en neem plaats op het terras. Op het terras zijn allerlei toeristen, Italianen, Fransen, Zweden en twee Grieken uit Karpathos. Ook hier is de sfeer zeer relaxed. Mensen lachen, maken foto’s, ze genieten heel duidelijk van hun vakantie. Aan de tafel naast me zitten drie jonge, Zweedse meisjes, een jaar of achttien schat ik ze in. Ze wachten ook op de boot, maar zijn wat eerder gekomen om te ontbijten. Ze zijn met de eigenaar van de bar, Manolis, aan het praten, ze kennen hem goed zo te zien want ze maken grappen. Opeens vertelt een van de meisjes dat ze jarig is vandaag en geen tien minuten later komt Manolis met een taart aanzetten, wat waren de meisjes blij verrast. Een spontane traktatie van de eigenaar!
Ook ik raak in gesprek met Manolis, een superaardige man. Hij vertelt me over vroeger, over nu, over de crisis. Hij vertelt me over zijn gastenboek waar duizenden recensies in staan van mensen uit de hele wereld. Hij wil het gastenboek gaan digitaliseren zodat het ook op internet te lezen is door iedereen. Terwijl ik op de boot zit te wachten komt hij opeens met hapjes en een paar glaasjes raki aanzetten! “Waarom is dat?” vraag ik hem. “Zomaar, omdat ik het leuk vind jou ontmoet te hebben. Ik hoop dat je een keer met je vrouw terug zal komen om voor een langere periode op ons eiland te blijven” is zijn antwoord. Ondertussen is Helena Soura van het hotel ook bij ons komen zitten. Ze heeft een aantal van haar gasten naar de haven gebracht en moet op nieuwe gasten wachten die via internet gereserveerd hebben en met ‘onze’ boot zo meteen op Folegandros zullen arriveren. Opeens roept Manolis “Snel, de boot is er!” en inderdaad, dat klopt. We nemen afscheid en wensen elkaar het allerbeste.
Ik stap op de boot die helemaal vol zit met toeristen. De boot is afkomstig van Milos, gaat eerst naar Santorini en vervolgens naar Amorgos. Rond drie uur arriveer ik in Amorgos, bij de haven van Katapola. Het is druk aan de haven, overal staan mensen de nieuwe bezoekers op te wachten. Een nieuw avontuur gaat nu beginnen (Lees reisverslag Amorgos)!
Meer Folegandros:
www.grieksegids.nl/cycladen/folegandros.php
www.grieksegids.be/cycladen/folegandros.php
www.grieksegids.tv/film-video/videofilm-folegandros.php
Met dank aan:
Manolis van Cafe-bar Syrma en Helena Soura
van Hoetel Aegean Star zie ook www.aegean-star.gr
Folegandros GriekseGids
Aanbiedingen Griekenland
